عبدالله بن سلام گوید: از حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) از اول ملکی که قبل از نکیر و منکر داخل قبر می شود سؤال کردم. فرمودند: ای فرزند سلام، قبل از نکیر و منکر ملکی به نام رومان است که صورت او مانند خورشید می درخشد بر میّت وارد می شود و به میّت می گوید: تمام اعمال خود را از خوب و بد بنویس.
میّت می گوید: نه قلم و دواتی دارم نه کاغذ و مرکبی.
ملک می گوید: آب دهانت مرکب و انگشتت قلم تو است.
میّت می گوید: کاغذی ندارم.
ملک می گوید: کاغذت کفن تو است! شروع به نوشتن کن.
میّت همه اعمال نیکی را که در دنیا انجام داده است می نویسد.
هنگامی که به گناهان و کارهای زشتش می رسد خجالت می کشد و دست از نوشتن باز می دارد.
ملک می گوید: ای خطاکار و ای خیانت پیشه! وقتی در دنیا می خواستی اعمال زشت را مرتکب شوی خجالت نکشیدی و از خدای خود شرم نکردی، ولی الان داخل قبر برای نوشتن آن ها خجالت می کشی؟
بعد از آن، عمود آتشین را بالا می برد که ضربتی بر او زند.
میّت می گوید: عمود را بر من فرود نیاور، همه را می نویسم.
بنده خدا هر چه در دنیا از اعمال خیر و شر انجام داده همه را می نویسد.
فرشته می گوید: آن را مهر کن.
عرض می کند: مهر ندارم.
فرشته می گوید: انگشتت مهر تو است!
وقتی مهر کرد پرونده را می پیچد و تا روز قیامت به گردن او می اندازد. قرآن در این باره می فرماید:
اعمال هر انسانی را به گردنش قرار دادیم و روز قیامت کتابیست برای او بیرون می آوریم که آن را در برابر خود گشوده می بیند.
منبع: کتاب عالم قبر، راز بزرگ (نویسنده: جابر رضوانی)