رمان جدید طنز پارت اخر (( دوتخس شیطون))

یک سال بعد از مرگ عشقم کیان با دختر دوست مامانم پریا ک ھم سن من بود 

نامزدکرد بعدا فھمیدم ک بعلھ این دوتا عاشق و معشوق ھم بودن و خوشحالم براشون 

ک ب عشقشون میرسن،فکر می کردن ب مرور زمان حال من بھتر میشھ ولی

اینطور نبود ،الان سھ ماھھ ک یک اپارتمان نقلی خریدم و داخلش زندگی می کنم 

خیلی گوشھ گیر شدم ،کارم شده ھرروز رفتن رومزار سامیار ھنوز ی حسی بھم میگھ

زندس ولی خودمم گیجم. 

از کنار قبر بلند میشم. تمام لباسام. خاکیھ بھشون اھمیت نمیدم و با شانھ ھایی افتاده و 

خمیده ب سمت ماشینم حرکت می کنم وقتی ب ماشین رسیدم سوار شدم و ب سوی

اپارتمانم حرکت کردم. وقتی رسیدم با ریموت درو باز کردم و ماشین و داخل 

پارکینگ پارک کردم و کیفمو برداشتمو سوار اسانسور شدم. طبقھ ی چھارم از 

اسانسور خارج شدم و با کلید درو باز کردم و داخل اپارتمانم شدم لامپ ھارو روشن 

کردم و یک نگاه ب اپارتمان نقلیم انداختم

اپارتمانم ب خواستھ ی خودم ترکیبی از مشکی و زرد بود،چون این رنگا منو یاد

اعتراف و کل کلای سامیار میندازه دیواره ھای اپارتمانم از پذیرایی تا اتاق خواب 

گرفتھ پر از عکس ھای سامیار بود،نزدیک یکی از عکساش میشم و روش دست می

کشمو میگم :کاشکی بودی دلم برای خنده ھا و حرص خوردنت تنگ شده

اشکام جاری میشن میرم تو اتاقمو لباسامو با یک بلوز شلوار مشکی عوض می کنم 

(این دوسال فقط مشکی می پوشم) صدای ایفون خانھ منو ب خودم اورد ،رفتم درو باز 

کردم دیدم کیان و پریاھستند گفتم:بیان داخل

کیان گفت:ن اجی خیلی کار داریم باید بریم راستی اجی برای سھ ماه دیگھ سالن رزرو 

کردیم برای عروسی

گفتم :بسلامتی

گفت:اجی این بلیط وبرای تو گرفتیم خیلی وقتھ نرفتی مسافرت

گفتم :من جاییی نمیرم

گفت :لج نکن بلطیت برای ساعت شیش ھست سھ ساعت وقت داری اماده بشی این

سفر برات خوبھ ،برو از امام رضا کمک بخواه اون دست بنده ھاشو می گیره

بزور قبول کردم و لی گفتم نمی خواد بیاین فرودگاه اوناھم چون میترسیدن باز قبول 

نکنن گفتن باشھ